Abstract hip hop müziğin ülkemizdeki başarılı temsilcilerinden ve savunucularından birini sizlere takdim etmek istiyorum. Kendisi uzun zamandır müziğe ara vermiş gibi dursa bile aslında sürekli piyasayı takip eden ve müzik adına yaşanan gelişmeleri yakından izleyen birisi. Vakti zamanında Sert Ünsüzler EP (2005) ve Mekan-ı Cehennem LP (2006) gibi çalışmaların altında imzası bulunan ve rap camiasının da takdirini kazanan bu yetenekli ve keskin sözlü müzisyenimizin adı Raziel Nisroc. Tanım cümlelerimizden sonra kendisinin geçtiğimiz ay çıkardığı ve aynı zamanda 2. solo albümü olan Ritüel EP'den bahsetmek istiyorum. Albümün çıkmasını baya uzun bir süre bekledik, ve nihayet zahmetli bir serüveni geride bırakarak kulaklarımıza misafir oldu Ritüel EP. Raziel'in bu yeni çalışması toplamda 6 şarkıdan oluşuyor, ve sadece bu 6 şarkı Raziel adına bir değişimin, bir bakış açısının ana fikrini bizlere yansıtmaya yetiyor. Doğru duydunuz, müziğe doğru atılmış bir bakış açısı var burda. Bu bakış açısı, albümü dinleyip sindirdiğinizde Raziel'in müziği adına belli tabuların oluşması veya yıkılması adına bir başlangıç olacaktır!
Aslında bazı dinleyicilerinin Raziel'i özellikle de Mekan-ı Cehennem albümündeki gibi hatırladığını ve dahası halen de öyle görmek istediğini biliyorum. Albüme gelen yorumların bir kısmı o yönde çünkü. Ama şunu unutmamak lazım. Müzik bir kısır döngüye girdi mi, işlevini yitirmeye de başlamış demektir. Burda tarzlardan ve genel anlamda müzik sound'undan bahsediyorum. İşin bir de rap müzik boyutu var tabii. Ülkemizde rap müzik ve uzantıları asla belli bir kalıbın ötesine geçemedi, bugün sokakta birine "rap nedir" diye sorsanız alacağınız cevaplar (şarkıcı isimleri, tanımlamaları vs.) üç aşağı beş yukarı aynı minvalde olur. Burda dinleyici kadar müzisyen, yani üretici kesim de suçludur. Bugün "Türkçe Rap" takısı giyen müziklerin/müzisyenlerin halen daha dergilerde (Reset candır) tek slot bile yer bulamamasının nedenleri de o sokakta verilen cevaplarda gizlidir aslında. Peki Raziel ne yaptı? Önce denedi. Ritüel EP bu anlamda bile takdir edilmesi gereken bir çalışma. Denemek ve bakış açısını dinleyicilere sunabilmek. Burda teknik anlamda ya da tamamen müzikal anlamda %100 verim alınamamış veya dinleyicilerin beğenisi kazanılamamış olabilir. Ama bu albüm, ileriki süreçler için atılmış koca bir adımdır. Bunu böyle okumak ve değerlendirmek gerekli. En azından aklıselimlerin yapacağı budur. "Ben yaptım oldu" değil, "ben denedim oldu" mantığıdır bu biraz da. Her neyse.
Albümün iç hatlarına geçecek olursak, benim dikkatimi en fazla çeken parça "Jargon" oldu. Sound olarak farklılığın yanı sıra bilindiklikten uzak bir yapısı var. Yani buralarda kolay kolay rastlamak mümkün değil bu tip şarkılara. Tarz olarak yurt dışında denenen şeylerin burada başarılı bir şekilde hayat bulabilmesi sevindirici. Tabii Jargon'un beat'ini üstlenen DJ Fonetik'e ek parantez açmalı. Raziel'e doğru bir yön göstermiş, teşekkürü hak ediyor gerçekten. "Suikast Notları" özellikle içerik olarak beklentilerden fazlasını verebilen bir şarkı. Son mix haliyle de değişik bir şekle bürünmüş. Daha dip bir beat üzerine hafif melankoli kokan (depresyon hırkanızı ihmal etmeyin), eski Raziel'den izler taşıyan bir şarkı gibi dursa da altyapının değişkenliği şarkıdan yine farklı tadlar almamızı sağlıyor. Ve bu noktada Raziel Nisroc'la sürekli ortak işlere imza atan Da Poet'i kutlamak gerekiyor. Aslında "Uzaylı" şarkısı için kutlamalıydım Da Poet'i. Zira daha basit bir döngüsellikle Raziel'in yine ortaya farklı şeyler dökmesini sağlamış. Vokal olarak oldukça üretken ve kabiliyetli bir isim olduğunu biliyoruz Raziel'in, ve bunu Uzaylı şarkısında bir kez daha kanıtlıyor kendisi. Şarkıdaki serkeşlik ve salaşlık hissi ise bonus adeta. Kompozisyon olarak da albümün en dikkat çekici şarkılarından ayrıca: "Galaksilerce sev beni Uzaylı!" Yine Fonetik'in imzasını taşıyan "Raylar" parçası şimdiden kült bir hava estiriyor dinleyiciler arasında. Şarkının altyapısı rahmetli Tanju Duru'nun, Duru Zamanlar albümündeki Raylar Boyunca'ya ait. Şarkıyı sesleyen isimse güzel insan Sumru Ağıryürüyen'di hatırlanacağı üzre. Bu vesileyle onlara selam etmek pek güzel olmuş. "Esperanza" şarkısına baktığımızdaysa storytelling havasının Raziel'e ne denli yakıştığını görebiliyoruz, hatta dinlerken aklımızda ufak klipler çekiyoruz Esperanza'ya. Son olarak "Fünye" parçasına değinecek olursak bolca mesaj içerikli bir hale bürünmüş, nakaratı özellikle can yakıyor!
Toparlamak gerekirse; düşük ritimde kovalanan abstract melodilerin hip hop temasıyla buluştuğu, çeşitli vokal denemelerin deneysellikle yarıştığı, tarz olarak basmakalıp olmayıp daha yaratıcı ve farklı kesimlere de hitap edebilecek bir sound'un ortaya çıktığı, lirikal olarak belli bir seviyeyi yakalayıp buna içtenlik duygusunu eklemeyi başaran, ve tüm bunların paralelinde farklı kompozisyonların güzel bir sesle can bulduğu kaliteli ve tadımlık bir albüm olmuş Ritüel. Alternatif şeyler arayanlar ve Raziel'i yeniden keşfetmek isteyenler hiç zaman kaybetmesin, doğruca müzisyenimizin web sitesine ve myspace sayfasına koştursunlar efenim. Keyifli dinlemeler.
@ Official
@ MySpace
●İş bu yazı Reset 51. sayıda konuşlanmıştı sanki.
